Aandachttrekkerij

Gerard wordt gek van alle aandacht in de media voor de dood van zijn vriend. Als een dierbare op een dusdanig sensationele manier sterft dat het alle krantenkolommen haalt, verplaatst het persoonlijke rouwproces zich naar het publieke domein. Maar Gerard wil met rust gelaten worden door de buitenwereld en verlangt slechts naar intieme verbondenheid met de andere nabestaanden, met wie hij de liefde voor de overledene deelt en daarmee het verdriet over zijn verlies.

Liefde is geen snoeptrommel waarvan de inhoud zorgvuldig moet worden verdeeld voordat hij leeg is. Aandacht is dat daarentegen wel. Gaat alle aandacht uit naar het schokkende wereldnieuws, dan is er geen aandacht meer over voor het ‘kleine’ nieuws van dichtbij, bijvoorbeeld voor de zorgwekkende geluiden die uit het huis van de buren komen; geluiden die wijzen op een kind in nood. Een persoonlijk drama dat er in dit geval juist wél om vraagt om te worden verschoven naar het publieke domein. Helaas: de trommel is leeg, de aandacht is op.

Ben jij je er altijd van bewust waar je aandacht naaruit gaat? Soms wordt je aandacht ongemerkt ergens naartoe gezogen. Dat is wat sensatie kan doen. Sensatie is een emotionele toestand van enthousiasme of verontwaardiging, die onder andere door televisiebeelden of krantenkoppen teweeggebracht kan worden. Maar sensatie heeft volgens het woordenboek ook nog een tweede, geheel andere betekenis: bewustwording van een door de zintuigen ervaren prikkel. Nu zijn we ineens een stuk dichter bij huis.

Aandacht is gelukkig eenvoudig te sturen naar wat we belangrijk vinden. De hamvraag is dan natuurlijk: wat vind jij belangrijk? Het sensationele, in de media breed uitgemeten overlijden van Gerards vriend, of het krijsende kind van de buren, dat pas jaren later, tijdens zijn traumabehandeling, de aandacht krijgt die het toen zo nodig had? Wat is hier voor jou de hoofdzaak?