Natte plekken in mijn boek
Heb je wel eens meegemaakt dat een boek om wat voor reden dan ook zo nat is geworden dat de bladzijden aan elkaar kleven? Je kunt er nog wel in lezen, maar op de gekleefde plek houdt het verhaal even op. Zelfs voorzichtig scheuren is alleen maar destructief; de letters verdwijnen voor altijd van het papier.
Zo kan ons eigen levensverhaal, onze autobiografie, ook gesloten bladzijden bevatten. Vanuit onderzoek naar gehechtheid weten we dat er een direct verband is tussen de vroege ervaringen in je leven en hoe je jouw eigen verhaal vertelt. Sommige ervaringen kunnen een kind overspoelen en als er geen ouder is die het kind helpt hiervoor woorden te vinden komen de letters nooit op papier. Dit maakt het moeilijk om later emoties te verwoorden en te komen tot een coherent levensverhaal. Op sommige plekken houdt ook dan het verhaal even op.
De pre-verbale ervaringen die je als kind had en de reactie van ouders of opvoeders hierop vormen je zelfgevoel. En dit gevoel van je zelf stuurt ‘de verteller’ aan in je brein. In een linker breinmodus beschouwt de verteller jouw leven vanuit het perspectief van een derde persoon. Soms leidt dit tot een vorm van dis-sociatie van je ervaringen; afstandelijk, kil en vervreemd vertel je als een script jouw levensverhaal. Wanneer je daarentegen vanuit je rechter breinmodus je verhaal vertelt, ontbreken soms de woorden, ligt het verhaal aan flarden en is het dus moeilijk om te komen tot een coherent en lineair verhaal.
Zonder horizontale integratie kan narratieve integratie niet plaatsvinden. Dit betekent dat we de lichamelijke en de non-verbale ervaringen van de rechter breinmodus moeten verbinden met de logische, lineaire, talige processen van de linker breinmodus.
Een narratieve integratie kan ons helpen om betekenis te geven aan ons leven. Het geeft samenhang in de chaotische werkelijkheid en definieert je eigen plaats in de wereld. Om betekenis te geven aan ons leven, moeten we kunnen reflecteren op het verleden. Niet slechts als een historicus, maar als een romanschrijver die een mentale tijdreis kan maken: ‘Dit is waar ik was, dit is waar ik ben, en dit is waar ik naartoe zou kunnen gaan’.
Als je geen woorden hebt voor dat wat je ooit meemaakte maar nooit uitgesproken werd, kan een ander je ze aanreiken. Samen kun je jouw levensverhaal (opnieuw) produceren en zo op de ‘gekleefde plekken’ de letters op het papier zetten. Verbinding met een ander is hoofdzaak voor dat natte hoofdstuk in jouw boek.